Fırından sıcak kokular gelirdi eskiden. Açıp baktığımda daha üzerinde yoğunlaşan buharı uçup gitmeden sofraya getirdiğim ekmeğin karnını açıp içine bol tereyağını koydum mu benden mutlusu yoktu. Mükemmel bir lezzetti bu bizim için…
Annem artık ekmek yapmıyor ama fırınlar açıldı onlar yapıyorlar. Tabi eve gelene kadar sıcaklığı da uçup gidiyor. Bu nimete de soğuk tereyağ konmuyor ki!
Benim için tereyalı ekmek kuru fasulye pilav dan önce gelir. Annemin elleri var hamurunda. Sevgisiyle yoğuruyor. Tepsisiyle şekil veriyor. Bismillah deyip fırına sürüyor… Dört gözle ekmeğin çıkmasını bekliyorum. O ilk buharı görmek için sabırsızlanıyorum. Çıkarırken ellerimi yakacak ama ben içine koydum tereyağla birlikte keyif sürerken ne acı kalacak ne de yanık.
Geçtiğimiz günlerde akşam işten çıktım babamla eve giderken fırından ekmek aldık. Gözlerime inanamadım. Ekmekten ilk buharları çıkıyordu. Hemen faltaşı gibi açılmış olan gözlerim toparlayıp babama hadi hızlı gidelim soğumasın dedim. Sağ olsun beni kırmadı eve girer girmez bir hengame koptu. Hep bir ağızdan tereyağ deyip, hep bir elden tereyağı aramaya koyulduk. Halbuki hep aynı yerinde: buzdolabı.
Uzun süre sonra tereyağlı ekmek yemenin keyfini çıkardım. Başka yemek yemeye gerek kalmadı zaten o kadar ekmek yedikten sonra. Oh dedim valla. Süper bir şeymiş.
Özlemişim.
Bir de Ordulu olanlar bilir annelerimiz yada ninelerimiz lahana yani namıdeğer pancar çorbası yaparlar. Ona da katık mısır ekmeğidir.
Bir de mısır ekmeği fırından yeni çıktığında ona da tereyağ konur. Birazcık da şeker serpilir tadına doyum olmaz.
Ama benim için vazgeçilmezlerim listemdeki öncelik sırası tereyağlı ekmeğin. Hemde ilk buharını görerek yediğim ekmeğin, çünki; samimiyet var. O ekmeği yerken. Herkes bir tepsiden yer. Ellerle yenir utanılmadan. Keyif vardır. Sevinç vardır.
Mutluluk vardır. Mutlu olmak, suratlarımızda bir gülümseme, gözlerimizde bir ışıltı vardır.
Annem yine sıcak ekmek yapsa.
İçine tereyağ koysa.
Mutluluk bir ömür bizle olsa…
CANAN YÜCEL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder