Hayat mutlulukla mutsuzluk arasında ince bir çizgi olup, sevgili yolunca hep engel teşkil etti...
Zayıf olduk, zaaflarımıza yenik düştük birçok zaman!
Ve hayat yine bir sokak lambasının altındaki bankın bir köşesine sığışıp;pispis sırıtarak yazdığı oyunu seyrediyordu...
Bizler onun figüranı, aşkımızda rolümüzdü..
Sele serpe yaşayamadık ki hiç!
Yaşamanın güzel olduğunu görelim...
Sevinmek,sevmek,sevilmek ve düşünmek güzel olurdu belki sevgili...
O hayatın vazgeçilmez sancıları sol yanımızda olmasaydı.
C.Yücel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder